Mergelland schapen in West- Vlaamse natuurreservaten ( België ).

 

 home

        

  Lamsoor  Mergelland schapen in duinlandschap nabij de Ijzermonding.                           

Raar maar waar! Aan de Belgische kust grazen Mergelland schapen in alle rust onder het luid gekwetter en geschreeuw van zeemeeuwen, eenden, scholeksters en waadvogels. Op de achtergrond hoor je het ruizen van de zee en er waait vaak een ijzig koude wind.

    

  Mergelland schapen in duingebied Ter Yde.  Duindoorn

De milieu- administratie Aminal van het Vlaamse gewest gebruikt in drie reservaten Mergelland schapen om de graslanden te begrazen; de Hoge Dijken in Oudenburg, de Ijzermonding in Nieuwpoort en Ter Yde in Oostduinkerke. De resultaten zijn zeer goed. Aminal is wild enthousiast en overweegt om in nog meerdere natuurgebieden Mergellanders in te zetten; nl. de Cabourduinen in Adinkerke, het militair Vloetemveld in Zedelgem en in het Rijckvelde- bos te Sint- Kruis.Aminal is samengevloeid met andere natuurbeherende instanties in vlaanderen tot natuurpunt.

                 

Koen Pille is de grote bezieler van de kudde Mergelland schapen aan de Belgische kust. Men noemt hem de herder van de Westhoek. Koen zet in de rijkere polderreservaten andere Belgische schapenrassen in, zoals; Houtland schapen, Vlaamse schapen en Vlaamse kuddeschapen. In vroegere tijden graasden op al deze graslanden huisvee, nl. schapen, geiten, paarden en koeien. Voor de kalkrijke duingraslanden lijken onze Mergellanders het meest geschikte schapenras te zijn. Opvallend is wel dat de Mergelland schapen van de Westhoek beter uitgroeien en groter worden.

  

 Koen Pille met zijn Mergelland schapen. Duinlandschap Ijzermonding

De Ijzer is de enige rivier die uitmondt in de Noordzee aan de Belgische kust tussen Nieuwpoort en Lombardsijde. Hier ligt een wondere wereld van eb en vloed, van strand en duinen. Meer landinwaarts ligt een sluizencomplex dat er voor zorgt dat de ijzervallei niet zou overstromen bij hoogtij. Dat ondervonden de Duitsers in 1914. Tijdens de Eerste Wereldoorlog bleef het achterland vier jaar overstroomd en hield de Duitse soldaten enigszins op afstand. Aan de Ijzermonding lag de marinebasis van Lobardsijde. De haven is in snel tempo ontmanteld en de vroegere opspuitingen worden afgegraven. Zo ontstaat er naast de slikken een 15 hectaren groot schorgebied. Het huidige Ijzermonding reservaat is 100 ha en heeft een 1100 meter lang zandstrand. Het is een prachtig biotoop voor talrijke planten en vogelsoorten. Met de herinrichting van het gebied wil men meer ruimte en rustplaatsen maken voor de gewone zeehond. Het slik, een modderige slibplaat die twee maal per etmaal bij vloed onder water komt te staan, biedt ruim voedsel ( wormen, kreeftachtige, slakjes, … ) aan talrijke waadvogels zoals; de bonte strandloper, de zwarte ruiter, de scholekster, de tureluur, grutto’s en pleviersoorten … De vissen trekken aalscholvers, middelste zaagbekken en …. gewone zeehonden aan.

 

Het slik biedt voedsel aan talrijke waadvogels; de bonte strandloper, de zwarte ruiter, de scholekster en de tureluur …

De schorre ligt hoger en is begroeid met o.a. schorrekruid, zeekraal en het prachtig paars bloeiende lamsoor. Er lopen kriskras geulen die bij springtij ( eens per maand ) de schorre overspoelt.

          

  Klein schorrekruid. Zeekraal in opgedroogde schorre. Gewone zeehond.

Om te genieten van de flora van de droge duingraslanden moet je even door de knieën buigen. De plantensoorten die hier groeien blijven laag tegen de grond om zich te beschermen tegen de striemende zeewind; het kandelaartje, kleverige reigersbek, geel walstro, … de parasitaire blauwe- en waldstrobremraap en vele andere mooie planten en bloemen. De roodborsttapuit heeft hier de grootste tapuiten populatie van de kuststreek. Het open landschap en de mos- en graslandvegetatie worden in stand gehouden door een kudde Mergelland schapen. De schapen kunnen aflammeren in de oude bunkers, een variante op onze Limburgse Mergelgrotten.

 

        

  Blauwe Bremraap.  Roodborsttapuit.  De oude vuurtoren van de Marinebasis van Lombardsijde, inzet: Kuifleeuwerik

Het Oostduinkerkse natuurgebied Ter Yde vormt met zijn 260 ha het derde grootste duinencomplex van de Vlaamse kust. Eén van zijn grootste troeven is de grote landschappelijke verscheidenheid, met zeereepduinen, hoge stuifduinmassieven, duinbos op een voormalige strandvlakte en kopjesduinen. Bovendien bezit het omwille van zijn nog vrij intacte waterhuishouding heel wat vochtige duinvalleimilieus met typische vegetaties. Een deel van het reservaat wordt begraasd door Mergelland schapen, een ander deel door Konik paarden.

  In Ter Yde tref je zeldzame planten en bloemen aan, zoals; moeraswespenorchis, parnassia, grote tijm en zonneroosjes, echte koekoeksbloem, duinviooltje, …

De flora in dit gebied is erg gevarieerd. Je vindt er pioniersplanten zoals de zeeraket en loogkruid, zandbinders zoals het biestarwegras en het helmgras. In de mosduinen zie je dan weer het duinsterretje, korstmossen en kortlevende vaatplanten die de droge duinruggen en –hellingen bedekken. Op weer andere plekken tref je een prachtige kalkmoerasvegetatie aan met o.a parnassia, strandduizendguldenkruid, rietorchis, echte koekoeksbloem, kleine ratelaar, vleeskleurige orchissen, kruipwilg, moeraswespenorchis, … duinstruwelen met duindoorn, wilde rozen, liguster, wilde tijm, duinviooltje, zonneroosje, …

      

Kamsalamander. Rugstreeppad met paddeneitjes in dubbele snoeren. Typisch voorbeeld van duin kalkgrasland met Grote Tijm, …

In het voorjaar paaien de rugstreeppad en de kamsalamander in de overstroomde duinpannen. Bijzondere ongewervelde in het gebied zijn, de blauwvleugelsprinkhaan, de julikever en de kleine parelmoervlinder. Aan vogels is er geen gebrek in dit open duinlandschap met struweel en vele bosjes. Vogels als de tapuit, graspieper, nachtegaal, wilde tortel en roodborsttapuit zijn veel voorkomende broedgasten. De bosjes bieden meer ruimte voor grote groepen kramsvogels, de wielewaal, de groene specht en de boomvalk. In de winter verblijven hier de houtsnip, sijs en ook grotere roofvogels als de buizerd, het smelleken en de sperwer.

 

Tapuit, Groene Specht, Houtsnip, Sperwer, Wild Konijn en Buizerd … allemaal bewoners van dit uniek duinreservaat.

Ter Yde is samen met de Westhoek, de Ijzermonding en het Zwin zeker een wandeltocht waard.

                                                                                                                                                                      Bergeenden.

Dit 52 ha groot domein ligt tussen Jabbeke en Gistel net buiten Oudenaarde. Het is ontstaan door zandwinning voor de autosnelweg Jabbeke- Veurne in de jaren 1973- 1976. Al snel groeide De Hoge Dijken uit tot een belangrijke voedsel- en rustplaats voor watervogels. In 1986 besliste de Vlaamse regering om het domein uit te bouwen tot een natuureducatief centrum, met mogelijkheid tot stille recreatie ( natuurbeleving, wandelen en hengelen ). Jaarlijks overwinteren in dit gebied 6000 tot 10000 watervogels. Vooral voor de smient, wintertaling en de slobeend, vormen de Hoge Dijken een belangrijk overwinteringgebied.

            

 Smienten.  Wintertaling ( mannetje ).  Slobeend.

       

 Aalscholver. Lepelaar. Krakeenden …

In de zomer verblijven er honderden aalscholvers. Tot de broedvogels behoren de kluut, de fuut, de oeverzwaluw, de bergeend e.a. Voor vele trekvogels is het domein een oriëntatiepunt of zelfs een aangename rustplaats. De visarend, de Engelse gele kwikstaart e.a. … Er zijn hier reeds meer dan 200 soorten vogels waargenomen.

      

Imponerende futen en tafeleenden.

Door de grote gevarieerde grondsamenstelling van droge, zure zandgrond tot vochtig grasland, vormt het ook voor veel planten, vlinders, insecten en kleine zoogdieren een uitstekend biotoop. Ook hier grazen Mergelland schapen om de natuur een handje te helpen.

    

 

 home  terug